عباس عراقچی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی، در سفری شتابزده به بغداد، وضعیت بحرانی سوریه را «بسیار حساس» توصیف کرد و بر ضرورت افزایش رایزنیها تأکید کرد.
این اظهارات در آستانه نشست سهجانبه ایران، عراق و سوریه مطرح میشود که عصر جمعه در بغداد برگزار خواهد شد. اما پشت پرده این نشستها چیست؟
همزمان، سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، از هماهنگی برای دیدار با مقامات ایرانی و ترکیهای در چارچوب «روند آستانه» خبر داد؛ روندی که از سال ۲۰۱۵ برای مدیریت بحران سوریه و تحکیم منافع نظامی روسیه، ایران و ترکیه آغاز شد.
عراقچی، پس از سفر به دمشق و دیدار با مقامات سوری، به آنکارا رفت تا با هاکان فیدان، همتای ترکیهای خود، دیدار کند. وی این مذاکرات را «صریح و سازنده» خواند و مدعی شد که تهران و آنکارا درباره تمامیت ارضی سوریه و «از بین بردن گروههای تروریستی» همنظر هستند.
اما آیا جمهوری اسلامی واقعاً به دنبال صلح در سوریه است؟ یا این نشستها تلاشی برای تثبیت دخالتهای مخرب ایران و پیشبرد اهداف نظامی و نیابتی آن در منطقه است؟ همزمان با این دیپلماسی نمایشی، بحران داخلی سوریه، از جمله پیشروی گروههای مسلح مخالف حکومت اسد، همچنان ادامه دارد و سایه سنگین دخالت ایران و دیگر بازیگران بر این کشور جنگزده، ثبات منطقه را بیش از پیش تهدید میکند.