جمهوری اسلامی ایران بار دیگر با بازداشت چچلیا سالا، روزنامه‌نگار ایتالیایی، به اتهام‌هایی نامشخص، خود را در معرض انتقادهای شدید بین‌المللی قرار داده است.
روزنامه ایتالیایی لا رپوبلیکا از مذاکرات پنهانی دولت ایتالیا برای آزادی سالا و تلاش‌های دیپلماتیک خبر داده است.
فشار دیپلماتیک بر رم
نخست‌وزیر جورجیا ملونی و آنتونیو تاجانی، وزیر خارجه ایتالیا، از روزهای آغازین بازداشت سالا با جمهوری اسلامی در حال مذاکره بوده‌اند.
منابع نزدیک به دولت ایتالیا می‌گویند تهران به دنبال آزادی محمد عابدینی نجف‌آبادی، یک مظنون ایرانی بازداشت‌شده در میلان، بوده است. با این حال، وزارت خارجه ایتالیا تأکید کرده که سالا موضوع هیچ مبادله‌ای نخواهد بود.
واکنش‌های بین‌المللی
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران در بیانیه‌ای بازداشت سالا را محکوم کرد. آنتونی بلانگر، دبیرکل این فدراسیون، گفت: «ما تاکتیک‌های گروگان‌گیرانه جمهوری اسلامی را غیرقابل‌قبول می‌دانیم و خواهان آزادی فوری این روزنامه‌نگار هستیم.»
شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، با انتقاد از سیاست‌های جمهوری اسلامی، این اقدام را «سنت دیرین گروگان‌گیری و باج‌گیری» توصیف کرد.
او در اینستاگرام نوشت: «اگر جامعه جهانی به این اقدامات بی‌پاسخ بماند، سالا آخرین گروگان نخواهد بود.»
رد هرگونه مبادله
دولت ایتالیا هرگونه احتمال مبادله مالی یا دیپلماتیک برای آزادی سالا را رد کرده است. مقامات ایتالیایی گفته‌اند که این موضوع تنها از طریق فشارهای بین‌المللی قابل‌حل خواهد بود.
روی خط بحران
بازداشت سالا تنها نمونه‌ای دیگر از سیاست‌های سرکوبگرانه و گروگان‌گیرانه جمهوری اسلامی است که به منظور پیشبرد اهداف خود به کار می‌گیرد.
این اقدامات نه تنها به انزوای بیشتر ایران در صحنه بین‌المللی منجر می‌شود، بلکه بی‌اعتمادی عمومی نسبت به حکومت را نیز تقویت می‌کند.
با ادامه تلاش‌های دیپلماتیک ایتالیا و فشارهای بین‌المللی، آیا جمهوری اسلامی تحت فشار مجبور به آزادی چچلیا سالا خواهد شد؟
یا این گروگان‌گیری‌ها همچنان ابزار فشار حکومت برای رسیدن به خواسته‌های خود باقی خواهند ماند؟