پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و زندانی سیاسی، پس از دستگیری در تیرماه ۱۴۰۲ به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد. این حکم ظالمانه پس از پنج ماه حبس انفرادی و شکنجه، تأیید شد و اکنون برای اجرا به دایره اجرای احکام فرستاده شده است.
پخشان عزیزی؛ مددکاری که به نماد مقاومت تبدیل شد
اتهامات مطرح‌شده علیه او، همچون ایجاد آشوب در دانشگاه‌ها و دیدار با خانواده حدیث نجفی، نماد دیگری از تلاش جمهوری اسلامی برای سرکوب هر صدای مخالف است.
سرکوب فعالان مدنی با اتهامات واهی
خبرگزاری تسنیم، وابسته به سپاه پاسداران، پخشان عزیزی را به «برهم‌ریختن فضای دانشگاه‌ها» و «التهاب‌آفرینی» متهم کرده است. این ادعاها تنها بخشی از پروژه بزرگ‌تر جمهوری اسلامی برای خاموش کردن صدای اعتراض مردم است.
اتهاماتی که تنها به دلیل فعالیت‌های انسانی و حقوق بشری این مددکار اجتماعی مطرح شده، نشان‌دهنده عمق فساد و سرکوب سیستماتیک در حکومت ایران است.
آینده مبهم حقوق بشر در ایران
تأیید حکم اعدام عزیزی بار دیگر زنگ خطر را برای جامعه بین‌المللی به صدا درآورده است. ادامه این رویکرد، تنها منجر به تشدید خشم عمومی و انزوای بیشتر جمهوری اسلامی در جهان خواهد شد.
جامعه جهانی باید با اتخاذ مواضع قاطعانه، رژیم را وادار به توقف سیاست‌های سرکوبگرانه و رعایت حقوق بشر کند.
ضرورت همبستگی داخلی و فشار بین‌المللی
سرنوشت پخشان عزیزی و دیگر زندانیان سیاسی، بازتاب بحران عمیق مشروعیت نظام جمهوری اسلامی است.
تنها راه بهبود وضعیت کنونی، اتحاد داخلی و اعمال فشارهای بین‌المللی علیه حکومتی است که در سرکوب و فساد غرق شده است.