سپیده قلیان، فعال مدنی زندانی، در نامه‌ای از بند زنان زندان اوین، خیزش «زن، زندگی، آزادی» را محور مقاومت علیه سرکوب جمهوری اسلامی توصیف کرد.
نامه سپیده قلیان از اوین؛ حمایت از خیزش «زن، زندگی، آزادی»
او با تاکید بر ایستادگی در برابر بی‌عدالتی‌ها، به حمایت از وریشه مرادی و پخشان عزیزی، دو محکوم به اعدام، پرداخت و نوشت: «مرگ‌اندیشان می‌خواهند طناب‌های دار را به گلوی این سه واژه بیندازند؛ نه فقط برای کشتن دو زن، بلکه برای بریدن ریشه‌های آزادی.»
این نامه که در فضای مجازی به‌سرعت دست‌به‌دست شد، نمادی از همبستگی در برابر سرکوب سیستماتیک رژیم جمهوری اسلامی است.
قلیان در نامه‌اش تأکید کرد که اعدام، ابزاری برای ترساندن جامعه و جلوگیری از ادامه مقاومت است، اما جنبش آزادی‌خواهانه مردم ایران به این تهدیدات پاسخ کوبنده‌ای خواهد داد.
اعدام؛ تلاش نظام برای کنترل خیزش‌های مردمی
رژیم جمهوری اسلامی همواره از اعدام به‌عنوان ابزاری برای خاموش کردن صدای اعتراضات استفاده کرده است.
درحالی‌که فشارهای بین‌المللی بر تهران برای توقف اعدام‌ها افزایش یافته، رژیم با اجرای این احکام، پیام سرکوبگرانه‌ای به جامعه ارسال می‌کند.
سپیده قلیان در نامه‌اش با اشاره به این موضوع نوشت: «هدف حکومت نه فقط مجازات چند فرد، بلکه سرکوب آرمان‌های آزادی‌خواهانه‌ای است که در دل مردم ایران ریشه دارد.»
سرکوب یا مقاومت؟
با افزایش فشارهای داخلی و بین‌المللی، رژیم ایران در مواجهه با خیزش‌های مردمی به ابزارهایی مانند اعدام متوسل شده است.
اما تحلیلگران معتقدند که این سرکوب‌ها نه‌تنها مقاومت مردم را کاهش نمی‌دهد، بلکه عزم جامعه برای رسیدن به آزادی و عدالت را تقویت می‌کند.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» با حمایت گسترده مردم و فعالان مدنی، به‌ویژه زنانی مانند سپیده قلیان، نشان داده است که حتی در دل زندان نیز می‌تواند الهام‌بخش امید و مبارزه باشد.