بحران مهاجرت گسترده اساتید دانشگاه‌های ایران به زنگ خطری جدی برای آینده علمی این کشور تبدیل شده است.
وزیر علوم جمهوری اسلامی، حسین سیمایی صراف، در اظهار نظری تأمل‌برانگیز اعلام کرده است که طی چند سال اخیر، حدود ۲۵ درصد از اساتید دانشگاه‌های ایران کشور را ترک کرده‌اند. این مهاجرت دسته‌جمعی، نشانه‌ای از سقوط علمی و نابودی زیرساخت‌های پژوهشی است که در نتیجه سیاست‌های ناکارآمد و بی‌اعتنایی به نیازهای جامعه دانشگاهی رخ داده است. سیمایی صراف، با اشاره به دلایل اقتصادی این فاجعه، تأکید کرد که حقوق پایین اساتید ایرانی در مقایسه با کشورهای همسایه عامل اصلی این موج مهاجرت است. او اظهار داشت که در حالی که اساتید در کشورهای دیگر بین ۴ تا ۷ هزار دلار درآمد دارند، حقوق اساتید برجسته در ایران به زحمت به هزار دلار می‌رسد. وضعیت برای اساتید جوان به‌مراتب وخیم‌تر است، چرا که درآمد آن‌ها تنها ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار است. مهاجرت گسترده نخبگان دانشگاهی، علاوه بر اینکه کیفیت علمی دانشگاه‌های ایران را به‌شدت کاهش می‌دهد، نشان‌دهنده بحران عمیق‌تری در حوزه مدیریت کلان علمی و اقتصادی کشور است؛ بحرانی که جمهوری اسلامی به نظر می‌رسد هیچ برنامه‌ای برای مهار آن ندارد.