بررسی‌ها نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران، دست‌کم از سال ۲۰۰۵، به‌طور گسترده بر روی تولید عوامل شیمیایی مبتنی بر دارو تمرکز کرده است؛
عواملی که برخلاف کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی، برای ناتوان کردن افراد از طریق هدف قرار دادن سیستم عصبی مرکزی طراحی شده‌اند. کارشناسان می‌گویند این رژیم فراتر از تحقیق و توسعه، به تولید گسترده این تسلیحات پرداخته و آنها را در اختیار گروه‌های نیابتی خود در سوریه و عراق قرار داده است.
این ابزارهای جنایت، نه تنها در خارج از مرزها، بلکه در داخل ایران نیز علیه شهروندان به کار گرفته شده است. نمونه آشکار آن، مسمومیت‌های زنجیره‌ای در مدارس دخترانه پس از اعتراضات "زن، زندگی، آزادی" بود که با علائم مرتبط با عوامل شیمیایی همراه شد. این اقدام بی‌شرمانه، به وضوح تلاشی برای سرکوب زنان و دختران و جلوگیری از آموزش آنها بود.
جمهوری اسلامی این اقدامات را به بهانه کنترل جمعیت و امنیت داخلی توجیه می‌کند، اما سازمان منع سلاح‌های شیمیایی به شدت ایران را در کنار روسیه و سوریه به دلیل توسعه این تسلیحات با کاربرد دوگانه محکوم کرده است.